در آغاز قرن بیستم، لباس زیر زنانه عمدتاً به منظور تأکید بر ویژگی های جنسیتی و فرم بدن زنان طراحی می شد.
بسیاری از لباس های زیر زنانه همچون کرست ها، گردنبندهای تزئینی و گیره های جوراب بیش از آنکه راحتی و آزادی عمل را فراهم کنند، به عنوان ابزاری برای شکل دادن و محدود کردن بدن زنان مورد استفاده قرار می گرفتند.
این موضوع مورد انتقاد جنبش های فمینیستی اوایل قرن بیستم قرار گرفت.
فمینیست های این دوره معتقد بودند که لباس زیر زنانه نباید بر اساس هنجارهای مردانه طراحی شود و باید آزادی و راحتی بیشتری را برای زنان فراهم کند.
آنها خواستار پوشش هایی بودند که مانع از فعالیت و حرکت زنان نشود و بتوانند به راحتی به امور روزمره بپردازند و این ایده با جنبش های اصلاحی اوایل قرن همچون جنبش پوشش پوشیده و محترمانه زنان همسو بود که خواستار حذف لباس های تنگ و نمایشی بودند.
دهه های 1920 و 1930
در دهه های 1920 و 1930، این ایده های فمینیستی به تدریج در طراحی لباس زیر زنانه محقق شد، در این دوره، زنان مدرن تر و مستقل تر شده و سبک زندگی آنها نیز دچار تحول گشت. لباس زیر زنانه متناسب با این شرایط جدید طراحی شد و به سمت سادگی، راحتی و عملکردگرایی حرکت کرد.
سینه بندها و لباس زیرهای این دوره، به مراتب ساده تر و وزن کم تری داشتند. کرست ها و پارچه های سختی که پیش از این بدن را محدود می کردند، تقریباً حذف شدند. هدف اصلی در طراحی این لباس ها، ایجاد راحتی و امکان حرکت آزادتر برای زنان بود. این موضوع به شکل گیری تصویر جدیدی از زنان مستقل و فعال در جامعه کمک کرد.
دهه های 1960 و 1970
در دهه های 1960 و 1970، جنبش های فمینیستی قدرت بیشتری گرفتند و مطالبات آنها در زمینه طراحی و استفاده از لباس زیر زنانه ملموس تر شد.
در این دوره، زنان خواستار آزادی بیشتر در انتخاب و استفاده از لباس زیر شدند. آنها معتقد بودند که لباس زیر نباید به عنوان ابزاری برای محدود کردن و شکل دادن به بدن زنان مورد استفاده قرار گیرد.
در نتیجه، طراحان لباس زیر زنانه به سمت خلق مدل هایی با طراحی آزادتر و کمتر محدودکننده حرکت کردند و سینه بندها و لباس زیرهایی با بندهای قابل تنظیم، جنس نرم تر و حرکت پذیری بیشتر طراحی شدند.
همچنین، طیف گسترده تری از سبک ها و رنگ های متنوع ارائه شد تا زنان بتوانند بر اساس سلیقه و نیاز خود آن را انتخاب کنند.
این تغییرات، در راستای مطالبات فمینیستی در خصوص آزادی، راحتی و حرکت پذیری بیشتر در پوشش زنان بود.
آنها معتقد بودند که لباس زیر نباید ابزاری برای کنترل و محدودسازی بدن زنان باشد بلکه باید وسیله ای برای بیان هویت و آزادی آنان باشد.
قرن بیستم
در دهه های اخیر، این روند ادامه یافته و تنوع و آزادی بیشتری در طراحی و استفاده از لباس زیر زنانه مشاهده می شود. امروزه زنان قادرند که بر اساس سلیقه و نیازهای خود، لباس زیر مورد علاقه خود را انتخاب کنند.
این موضوع تا حد زیادی تحت تأثیر تلاش های جنبش های فمینیستی در طول قرن بیستم بوده است.
نتیجه گیری
در مجموع، می توان گفت که جنبش های فمینیستی نقش مهمی در تحول طراحی و استفاده از لباس زیر زنانه در قرن بیستم ایفا کردند. آنها با چالش کشیدن هنجارهای موجود و مطالبه آزادی و راحتی بیشتر در پوشش، زمینه را برای ایجاد تغییرات اساسی در این حوزه فراهم کردند.
این تحولات در نهایت منجر به خلق پوشش هایی شد که بیانگر هویت و آزادی زنان باشد و نه ابزاری برای محدود کردن آنان.
